“ผู้นำ” กับปัญหา “หญ้าปากคอก”
ปัญหาของ “ผู้นำ”…มักอยู่ที่ตัวของเขาเป็นสำคัญ! “ผู้นำ” หลายคน? จึงมักถูกตั้งคำถามเชิงปรามาสในทำนองว่า…
เก่งจริงหรือไม่?
ทำงานเป็นหรือเปล่า?
เข้ากับระบบงานและสร้างทีมเวิร์กเป็นไหม?
มีองค์ความรู้ไม่เพียงพอในการนำพาองค์กรให้อยู่รอดปลอดภัย สามารถจะก้าวเดินไปข้างหน้าได้ไกลสักแค่ไหน?
ชอบที่จะนั่งอยู่บนหอคอยงาช้าง เพียงรอการรายงานจากลูกน้องกระนั้นหรือ?
ปล่อยให้ “หลังบ้าน” และวงศาคณาญาติ เข้ามาก้าวก่ายอำนาจการสั่งการหรือไม่? อย่างไร?
“ผู้นำ” บางคน? มักชื่นชมคำหวาน ชื่นชอบคนชม มากกว่า…คำขม คนท้วงและติติง หรือคำโต้แย้ง ดังนั้น ลูกน้องในทีมงานกลุ่มที่คอยรายงานแต่เรื่องดีๆ จึงมักจะถูกหนีบให้อยู่ใกล้ๆ เจ้านาย ผู้เป็น…“ผู้นำ” เสมอๆ
ขณะที่ลูกน้องและผู้ใต้บังคับบัญชาในกลุ่ม “ผู้ห่วงใย” คอยรายงานแต่ข้อเท็จจริงอันเจ็บปวด มากกว่า…คำโป้ปดมดเท็จที่หอมหวาน กลับถูก “เตะโด่ง” ออกไปให้พ้นๆ หน้า
ผมถึงได้บอกว่า…มันเป็นปัญหาที่เกิดจากตัวของ “ผู้นำ” เป็นสำคัญ
หลายครั้งที่ศาสตร์การเรียนรู้ จนนำไปสู่การสร้างทฤษฎีเชิงวิชาการ หาได้มาจากความสำเร็จเสมอไป ผู้รู้หลายคนเคยกล่าวไว้…ความล้มเหลวที่สร้างการเรียนรู้ในลักษณะ “สรุปบทเรียน” มาแล้ว คือ “ของจริง” ที่อีกหลายๆ คน สามารถนำเอาไปต่อยอดและปรับให้เข้ากับปัญหาและการแก้ไขสถานการณ์ของตัวเองได้
เรามักได้เห็น…
ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 “หญ้าปากคอก” หมายความว่า
(สำ) ว. “สะดวก ง่าย ไม่มีอะไรยุ่งยาก เช่น นี่เป็นเรื่องหญ้าปากคอก”
หญ้าปากคอก หมายถึง เรื่องง่ายๆ ไม่มีอะไรยุ่งยาก หรือเรื่องที่เราคุ้นอยู่ใกล้ตัวจนมองข้ามความสำคัญไป ไม่พิจารณาให้ดี
สถานียุทธศาสตร์ / สุเมธ จันสุตะ
Social Links