รถโดยสาร ตจว.อ่วม โลว์คอสต์เดือด-เถ้าแก่รถดิ้น!

รถโดยสาร ตจว.อ่วม

โลว์คอสต์เดือด-เถ้าแก่รถดิ้น!

                ทำธุรกิจ เกี่ยวกับรถขนส่งผู้โดยสาร สถานะการณ์ย่ำแย่ รถจอดรอผู้โดยสารมากกว่า จะไปดีก็ช่วงเทศกาล ปีใหม่สงกรานต์ เข้าพรรษาออกพรรษา เลือกตั้ง ปิดเทอม งานประเพณีของจังหวัดนั้นๆ

                ยิ่งจังหวัดไหนมีสนามบิน โลว์คอสต์แอร์ไลน์ ผู้โดยสารนิยมความรวดเร็ว ในระยะทางไกล ราคาต่างกัน  3-400 บาท ก็เฮไปโลว์คอสต์ รถทัวร์กลายเป็นทางเลือกสุดท้าย

                ภาระของผู้ประกอบการรถร่วมมีมากโข อาทิ เงินเดือน เบี้ยเลี้ยง ประกันสังคมค่าใบลงเวลา ค่าบำรุงสาย ค่าติดGPS ค่าซ่อมบำรุงรถ ยางน้ำมันเกียร์ น้ำมันเครื่อง ค่าสถานีรับส่ง/สำนักงานในแต่ละพื้นที่ ค่าน้ำค่าไฟ ค่าประกันภัยรถ อาคาร ค่าเครื่องแบบพนักงาน ค่าทางด่วน

                แต่มีรายได้จากหน้าเทศกาล ต้องนำมารวมเก็บไว้เพื่อเฉลี่ยเมื่อถึงเวลาผู้โดยสารน้อย นี้ยังไม่รวมภาษีสังคมในสังคมของคนทำรถ พอทราบข้อมูลก็ถึงบางอ้อว่า ทำไม เจ้าของรถทัวรสายถึงขายรถกันเป็นว่าเล่น ยังไม่รวมคนขับกับแอร์บัส สรุปว่าอย่ามองเถ้าแก่รถทัวร์รวย

                งานบุญในอนาคต ของผู้ประกอบการชักจะไม่เหมือนเดิม คงขายรถ ขายเส้นทาง เพื่อยังชีพน่าจะเป็นทางออกทดึที่สุดในยามนี้