จากใจถึงใจ จากพี่จ้อนถึงพี่หนู

จากใจถึงใจ

จากพี่จ้อนถึงพี่หนู

                “….ถูกขัดขา  เพราะเขากลัวพรรคดังเกินไป เขาจึงดึงเอาไว้…”อนุทิน ชาญวีรกุล

                “ด้วยรักและห่วงใย…ไม่ได้กลัวดัง แต่กลัวดับครับพี่หนู…” อลงกรณ์ พลบุตร

                ……………………………………………………………………………………………………

                ดูยูทูปอ่านสื่อออนไลน์แต่เช้ามืดเกี่ยวกับข่าวที่พี่หนูพูดที่ขอนแก่นเมื่อวันวาน ก็รู้สึกห่วงใยและขอให้หลักคิดมุมมองใหม่ในฐานะพี่คนหนึ่งที่หวังดีว่า พี่หนูกำลังคิดผิด 2 ผิดครับ

                ผิดแรก คือ เข้าใจผิดเพื่อนๆที่เป็นพรรคร่วมรัฐบาล

                “….ถูกขัดขา  เพราะเขากลัวพรรคดังเกินไป เขาจึงดึงเอาไว้…” ..อนุทิน ชาญวีรกุล

                พี่หนูในฐานะหัวหน้าพรรคภท.ทราบดีว่า พรรคร่วมรัฐบาลทุกพรรคมีจุดยืนตรงกันคือ สนับสนุนกัญชาเสรีทางการแพทย์เพื่อสุขภาพเพราะเป็นสมุนไพรยาไทย(กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ก็สนับสนุนแนวทางนี้)

                แต่เมื่อพี่หนูเร่งเปิดเสรีกัญชามาพักใหญ่ โดยยังไม่มีพระราชบัญญัติมารองรับ ก็เกิดลางร้ายผลลบ มีการเสพสูบและใช้กัญชากันเสรีแบบควบคุมไม่ได้ เพราะปลูกได้ซื้อง่ายขายคล่อง ไร้มาตรการกำกับดูแลที่ดีพอ จนลามลึกไปถึงนักเรียนนักศึกษาเด็กเยาวชนชายหญิงลูกหลานของเรา จึงเกิดกระแสตีกลับไม่เอากัญชาเสรี จนเกิดปรากฎการณ์โรงเรียนขึ้นป้าย”เขตปลอดกัญชา”และคุณหมอนับพันออกมาคัดค้าน ซึ่งกระทบต่อนโยบายกัญชาเสรีเพื่อการแพทย์และสุขภาพของพรรคร่วมรัฐบาลอื่นๆที่เกรงว่านโยบายดีๆจะพัง เพราะปัญหาการบริหารจัดการ จนท้ายที่สุดมีการยับยั้งร่างกฎหมายในสภาฯ.ให้ไปทบทวนใหม่ให้รอบคอบรัดกุม

                พี่หนูจึงไม่ควรมองว่าเป็นการขัดขา

                โดยคิดว่า พรรคร่วมรัฐบาลกลัว ภท.จะดัง แต่ควรรับฟังเหตุผลข้อเท็จจริงอีกด้านหนึ่งว่า ที่เกิดเหตุการณ์ทั้งในและนอกสภาฯด้วยเหตุว่า เขากลัวอนาคตของชาติจะดับเพราะเสพสูบกัญชาติดยางอมแงมทั้งประเทศ

               ไม่ได้กลัวดังแต่กลัวดับครับ

                อุปมาอุปมัยง่ายๆคือ เพื่อนๆพี่ๆเห็นพี่หนูกำลังจะเดินตกหน้าผาสูงจึงช่วยกันยึดตัวไว้ หากปล่อยให้เดินต่อไปจะพาประชาชนเยาวชนลูกหลานตกหน้าผาตายไปด้วย

               จากหวังดีกลับถูกมองเป็นหวังร้าย

                นี่คือคิดผิดมองผิดพูดผิด ข้อแรกครับ

                คนเป็นผู้นำอย่างพี่หนูควรเปิดกว้างฟังความรอบด้าน มีหลักคิดหลักยึดที่ดีและยึดประโยชน์ส่วนรวมเป็นที่ตั้งก็จะเข้าใจสิ่งที่พี่ให้ข้อคิดมานะครับ

               ขอโทษที่วันนี้เขียนเสร็จเพียง”ผิดแรก” รอวันพรุ่งนี้หรือวันถัดไปจะเขียน”ผิดสอง”มาให้อ่านครับ.

                ด้วยความห่วงใยและหวังดี

                พี่จ้อน อลงกรณ์ พลบุตร

                เพชรบุรี ,24 กันยายน 2565.